Ξενοφώντα, Ελληνικά, Βιβλίο Δ, VIII, 1-3

Ξενοφώντος, Ελληνικά, Βιβλίο Δ, VIII, 12-14

Mιλούσες για πράγματα που δεν τά 'βλεπαν
κι αυτοί γελούσαν.

Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό
πάνω νερά·
να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο
στα τυφλά, πεισματάρης
και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα
σαν το πολύροζο λιόδεντρο -
άφησε κι ας γελούν.
Και να ποθείς να κατοικήσει κι ο άλλος κόσμος
στη σημερινή πνιγερή μοναξιά
στ' αφανισμένο τούτο παρόν -
άφησέ τους.

O θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής
υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.


                                   Θερινό Ηλιοστάσι, Θ΄
                                         Γιώργος  Σεφέρης 

Ξενοφώντος, Ελληνικά, Βιβλίο Δ, IV, 1-2

Ξενοφώντος, Ελληνικά, Βιβλίο Γ, I, 1-2

Ξενοφώντος, Ελληνικά, Βιβλίο Β΄, II, 10-11

Ξενοφώντος, Ελληνικά, Βιβλίο Α΄, 5-9